เชื่อหรือไม่…กับเรื่อง “ผีบังตา” อ่านแล้วขนลุก ใครไม่เชื่อก็ตามใจ แต่ผมเชื่อว่ามีจริง
เชื่อหรือไม่…กับเรื่อง “ผีบังตา” อ่านแล้วขนลุก
เมื่อในวัยเด็กของผม ผมมักจะได้ยินผู้ใหญ่พูดกันถึงเรื่อง “ผีบังตา” เสมอ โดยเฉพาะตอนที่ผมมักพิเรน ชวนน้องสาวเล่นซ่อนแอบในเวลากลางคืน คือ ถ้าแม่เห็นเมื่อไหร่ ก็เป็นเรื่องทุกที “ระวังเถอะ..ผีจะเอาไปซ่อน ผีจะบังตาไม่ให้ใครหาเราเจอ” และถึงแม้ผมจะสามารถจำประโยชน์เหล่านี้ได้อย่างขึ้นใจ แต่ในความรู้สึกส่วนตัวผมแล้ว ผมไม่เคยเชื่อ…จนเมื่อวันหนึ่งผมได้เจอกับเหตุการณ์ที่ผมไม่สามารถหาเหตุผลได้ ซึ่งมันได้พรากเพื่อนรักไปจากผมด้วย
ผมกับชัยเป็นเพื่อนรักกัน ถึงแม้ว่าจะไม่ซี้เท่ากับเพื่อนคนอื่นๆ แต่เราสองคนก็เล่นฟุตบอลทีมเดียวกันมาตลอด เหตุการณ์ก็ปกติทั่วๆ ไป แต่จะมีช่วงหนึ่งอาทิตย์ก่อนที่ชัยจะตายมักมีเรื่องประหลาดเกิดกับผม เหมือนเป็นลางสังหรณ์บอกเหตุร้ายว่าจะเกิดขึ้น
เวลาเล่นฟุตบอลผมจะเล่นเป็นตำแหน่งกองหน้าตัวซ้าย ส่วนไอ้ชัยก็จะเล่นเป็นกองกลางตัวซ้าย เราสองคนต้องคอยประสานงานกันทำประตูก่อนฝ่ายตรงข้ามให้ได้ เพื่อที่ทีมเราจะไม่ต้องถอดเสื้อเล่นบอล เพราะมีกติกาที่ว่าใครโดนยิ่งเข้าก่อนต้องถอดเสื้อเล่น เพื่อที่จะได้แบ่งแยกทั้งสองทีมอย่างชัดเจน
แต่วันนั้นไม่รู้เป็นไง ไอ้ชัยมันมองไม่เห็นผม บ่อยมากในเวลาที่เล่นฟุตบอลอยู่ทั้งๆ ที่ผมก็วิ่งนำหน้ามันเสมอ และมันยังว่าผมอีกด้วยว่าผมไม่ยอมรักษาตำแหน่ง เลยไม่รู้จะส่งให้ใครยิง ผมก็เถียงมันว่าผมวิ่งอยู่หน้ามันตลอดทำไมมันไม่ยอมส่งให้ผมเพราะอยากทำประตูเอง
ไอ้ชัยมันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่วันจันทร์จนถึงวันพฤหัส ผมก็หมั่นไส้มันเลยย้อนมันกลับไปว่า คงอยากดังละซิ…จะโชว์สาวหรือไง มีกองหน้าแต่ไม่ยอมส่งให้ มันได้ยินอย่างนั้นจึงวิ่งมาตบหัวผมหนึ่งที ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นอะไร ทำไมถึงทำกับผมอย่างนี้ ในใจคงคิดว่ามันก็คงอยากดังเหมือนนักบอลทั่วๆ ไปที่อยากจะเลี้ยงเองเพื่อทำประตูชัยด้วยตนเอง
แต่ความคิดของผมก็ต้องเปลี่ยนไป เมื่อคืนวันนั้นเองผมไปกินข้าวกับครอบครัวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เมื่อรับประทานอาหารเสร็จผมก็เรียกพนักงานมาคิดเงิน ช่วงที่รอพนักงานนั้นเองไอ้ชัยก็เดินเข้ามาที่ร้านอาหารเดียวกับผม มันเดินผ่านผมไปไม่ถึงครึ่งเมตร แต่มันกลับไม่เห็นผม ผมคิดในใจว่าพรุ่งนี้ต้องเตะมันสักหน่อยแล้ว เดินผ่านไปแต่ไม่ยอมทักทาย ด้วยความรีบร้อนของผม ผมก็เลยไม่ได้ทักทายมันกะว่าพรุ่งนี้เจอดี
ในคืนนั้นเองอาจจะเป็นความคิดมากของผมก็ได้ ผมฝันไปว่าไอ้ชัยมันมาหาที่บ้านแล้วบอกกับผมว่ามันขอโทษที่มันไม่เห็นผม ไม่ได้เข้ามาทักทายผม แล้วประโยคสุดท้ายที่บอกผมก็คือ พรุ่งนี้ผมก็จะไม่เห็นมันอีกแล้ว
ฟังดูก็คล้ายอาการคนคิดมากจนเก็บเอาไปฝัน ผมคนหนึ่งแหล่ะที่คิดแบบนั้น แต่พอเวลาประมาณ 6 โมงครึ่ง ผมก็ต้องอึ้งกับเรื่องที่ผมได้ยินมากับหูทั้งสองข้างของผมเอง ไอ้แมนมาหาผมแต่เช้ามันบอกว่าไอ้ชัยขับรถมอเตอร์ไซด์ชนกับรถสิบล้อ ตายคาที่
ผมนั่งนิ่งขาสั่นบอกอาการตอนนั้นไม่ถูกเลยว่ารู้สึกอย่างไร มันเป็นครั้งแรกที่ผมต้องเสียเพื่อนไปก่อนวันอันควร ผมได้แต่คิดในใจว่าทำไมเมื่อคืนที่เจอกันผมไม่เข้าไปทักมันเผื่ออะไรจะดีขึ้น ผมเล่าเรื่องนี้ให้ไอ้แมนฟัง มันบอกผมว่าสงสัยจะเป็นผีมาปิดตาไอ้ชัย แล้วพาตัวมันไปอยู่ด้วย
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ผมยังคงหาข้อพิสูจน์ไม่ได้ว่าทำไมไอ้ชัยถึงมองไม่เห็นผม แต่สิ่งที่ผมรู้ก็คือผมต้องสูญเสียเพื่อนไปหนึ่งคน แถมต้องสูญเสียกองกลางปีกซ้ายไปด้วย ถึงแม้ว่าปัจจุบันจะมีนักฟุตบอลคนใหม่เข้ามาแทนที่ไอ้ชัย แต่ก็ไม่มีใครมาแทนที่มิตรภาพของผมกับมันได้
ข้อมูลจาก community.ais.co.th